|
|
|
Biuro Kultury m.st.Warszawy |
|
p.o. Rozwój Inicjatyw Lokalnych |
Warszawski Przegląd Filmów Dokumentalnych
Chyba można już powiedzieć, choć pewnie nadal trochę na wyrost, że
kino dokumentalne przeżywa swój renesans. Dokument wraca do kin, pojedyncze filmy znajdują się w
normalnej dystrybucji kinowej i co najważniejsze - przyciągają widzów. Czego szukają w kinie dokumentalnym?
Film dokumentalny daje poczucie obcowania z prawdą, oczywiście też zapośredniczoną przez wrażliwość
realizatora, ale jednak prawdą i prawdziwym życiem. Paradoksalnie, w dobie serwisów internetowych i telewizji
błyskawicznie informujących o każdym wydarzeniu na świecie, jest w wielu ludziach potrzeba nie tylko posiadania
informacji, ale też rozumienia, patrzenia głęboko i jednocześnie szeroko.
Takim narzędziem poznawania i rozumienia świata jest dokument.
Obrazy, z jednej stronie świetnie zrobione, które bez kompleksów można konfrontować z kinem światowym
(jak na tym tle wygląda kondycja polskich filmów fabularnych chyba nie trzeba przypominać), a z drugiej
- próbujące opisać i zrozumieć świat i pełną kontrastów rzeczywistość początku XXI wieku chcemy
pokazywać podczas kolejnej edycji Warszawskiego Przeglądu Filmów Dokumentalnych Dokumenty, proszę!
organizowany przez Fundację Rozwoju Sztuki Filmowej.
Podobnie jak w zeszłym roku gościny użyczy nam kino Wisła przy Placu Wilsona, a imprezę dofinansuje
Biuro Kultury miasta stołecznego Warszawy oraz Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Pierwszy pokaz już 25 kwietnia w środę o godzinie 20:00. Kolejne - co dwa tygodnie w kinie Wisła na Placu Wilsona.
Przed wakacjami odbędą się 4 spotkania. Po wakacjach (start: 3 października) sześć kolejnych.
PROGRAM PROJEKCJI:
25.04.2007 Wojciech Staroń "Syberyjska lekcja", "Na chwilę"
09.05.2007 Katarzyna Maciejko-Kowalczyk "Benek Blues", "Odbicie", "Ćwiczenia Warsztatowe"
23.05.2007 Grzegorz Pacek "Jestem zły", "Ulica wapienna", "Idź do Luizy"
06.06.2007 Andrzej Fidyk "Kiniarze z Kalkuty"
PRZERWA WAKACYJNA
Kolejne pokazy od października
|
|
|
25 kwietnia:
Wojciech Staroń "Syberyjska lekcja", "Na chwilę"
Wojciech Staroń jest przede wszystkim utalentowanym operatorem (Nagroda Główna w konkursie polskim ubiegłorocznego Camerimage za "Plac Zbawiciela"), jednak jest także autorem kilku znakomicie przyjętych dokumentów. Staroń używa kamery jako narzędzia poznania, oba zaprezentowane filmy pokazują świat i miejsca, których nie zna, w które jednak próbuje wniknąć. Wielokrotnie nagradzana "Syberyjska lekcja" to jeden z tych filmów, w którym reżyser musiał "zainwestować samego siebie". Mody absolwent wydziału operatorskiego łódzkiej filmówki z kamerą, wyrusza w ślad za swoją żoną, która wyjeżdża w samo serce Syberii, by uczyć tam miejscowych potomków Polaków języka przodków. Drugi - "Na chwilę" pokazuje świat mazurskiej popegeerowskiej wioski, do której przyjeżdża z rodziną na wakacje, "na chwilę" właśnie. Ten wielokrotnie opisywany w gazetach i programach interwencyjnych świat pokazany jest z perspektywy swojego kilkuletniego syna, przez jego zabawy z miejscowymi dziećmi. Ciekawa perspektywa, piękny film.
9 maja:
Katarzyna Maciejko-Kowalczyk "Benek Blues", "Odbicie", "Ćwiczenia Warsztatowe"
Kiedy zagłębić się w metryczki najgłośniejszych filmów dokumentalnych ostatnich kilkunastu lat jedno nazwisko będzie pojawiać się tam częściej niż inne. Katarzyna Maciejko-Kowalczyk to jedna z najwybitniejszych polskich montażystek, która też kilka razy sama stanęła za kamerą. W jej ślady poszła też córka - Magdalena Kowalczyk, absolwentka szkoły Wajdy, dokumentalistka i montażystka. Zobaczymy najwybitniejszy film Katarzyny Maciejko-Kowalczyk - Benek Blues - zdobywcę m.in. Złotego Smoka na festiwalu w Krakowie w 2000 r., portret niezwykłego, przykutego do łóżka fotografa-amatora. "Odbicie" to film dyplomowy Magdaleny Kowalczyk, montowany przez matkę. "Ćwiczenia warsztatowe" powstałe ponad 20 lat temu klasyczne dzieło Marcela Łozińskiego o manipulacjach jakich może dokonać reżyser, stanowić będzie punkt wyjścia do dyskusji o sztuce montażu i etyki dokumentalisty.
23 maja:
Grzegorz Pacek "Jestem zły", "Ulica wapienna", "Idź do Luizy"
Grzegorz Pacek, który pracuje właśnie nad swoim debiutem fabularnym, rozgłos zyskał dzięki filmowi "Jestem zły" z 2000 r. Film ten z pogranicza eksperymentu opierał się na pomyśle autoprezentacji bohaterów. Reżyser wręczył grupie chłopców z warszawskich szmulek kamerę, z zadaniem sportretowania swojego najbliższego otoczenia. Efekt jest wstrząsający. Sukces filmu (Złoty Lajkonik na KFF w 2001 r.) zaowocował udziałem w projekcie realizowanym przez Pawła Łozińskiego "Nasz spis powszechny", w którym rachmistrzom towarzyszyli najwybitniejsi polscy dokumentaliści. Pacek zrealizował "Ulicę wapienną" o mieszkańcach biednej dzielnicy w Lublinie. "Idź do Luizy" to niezwykle interesujący dokument o stosunkach społecznych we współczesnej RPA, w którym przewodnikiem jest Polak, właściciel małej fabryki, beneficjent apartheidu. Film ten wielokrotnie pokazywany na festiwalach zyskał wiele nagród i duże uznanie publiczności.
6 czerwca:
Andrzej Fidyk "Kiniarze z Kalkuty"
Andrzej Fidyk to człowiek-instytucja w polskim dokumencie. Pracę nad własnymi filmami, portretującymi zazwyczaj egzotyczne kraje, przeplata z produkcją i opieką artystyczną nad filmami innych. Przez kilka lat był szefem dokumentu w TVP i choć wzbudzał kontrowersje, za jego kadencji pasmo dokumentalne nadawane było w tzw. "prime time". Jego pomysłem było emitowanie dokumentów kontrowersyjnych, które byłyby w stanie przyciągnąć szeroką widownię, sprawiało to, że ogólny poziom prezentowanych filmów nie był może najwyższy, ale jednocześnie udawało się "przemycić" także filmy wybitne. Zarzucano mu, że nie prezentuje dokumentów o wysokich walorach artystycznych wyrosłych z tradycji polskiej szkoły dokumentu. Jednak według Andrzeja Fidyka dokument musi tez dopasować się do rzeczywistości rynkowej, a między atrakcyjnością, a artyzmem nie ma sprzeczności. Pokażemy jeden z jego filmów zrealizowany w Indiach opowiadający o fenomenie tamtejszego przemysłu filmowego na przykładzie małego objazdowego kina. Film był wielokrotnie nagradzany na wielu międzynarodowych festiwalach filmowych, m.in. w Amsterdamie, San Francisco i Atenach.
|
|
|
|