Biuro Kultury m.st.Warszawy
p.o. Rozwój Inicjatyw Lokalnych
Warszawski Przegląd
Filmów Dokumentalnych


Chyba można już powiedzieć, choć pewnie nadal trochę na wyrost, że kino dokumentalne przeżywa swój renesans. Dokument wraca do kin, pojedyncze filmy znajdują się w normalnej dystrybucji kinowej i co najważniejsze - przyciągają widzów. Czego szukają w kinie dokumentalnym? Film dokumentalny daje poczucie obcowania z prawdą, oczywiście też zapośredniczoną przez wrażliwość realizatora, ale jednak prawdą i prawdziwym życiem. Paradoksalnie, w dobie serwisów internetowych i telewizji błyskawicznie informujących o każdym wydarzeniu na świecie, jest w wielu ludziach potrzeba nie tylko posiadania informacji, ale też rozumienia, patrzenia głęboko i jednocześnie szeroko. Takim narzędziem poznawania i rozumienia świata jest dokument.

Obrazy, z jednej stronie świetnie zrobione, które bez kompleksów można konfrontować z kinem światowym (jak na tym tle wygląda kondycja polskich filmów fabularnych chyba nie trzeba przypominać), a z drugiej - próbujące opisać i zrozumieć świat i pełną kontrastów rzeczywistość początku XXI wieku chcemy pokazywać podczas kolejnej edycji Warszawskiego Przeglądu Filmów Dokumentalnych Dokumenty, proszę! organizowany przez Fundację Rozwoju Sztuki Filmowej.

Podobnie jak w zeszłym roku gościny użyczy nam kino Wisła przy Placu Wilsona, a imprezę dofinansuje Biuro Kultury miasta stołecznego Warszawy oraz Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Pierwszy pokaz już 25 kwietnia w środę o godzinie 20:00. Kolejne - co dwa tygodnie w kinie Wisła na Placu Wilsona. Przed wakacjami odbędą się 4 spotkania. Po wakacjach (start: 3 października) sześć kolejnych.

PROGRAM PROJEKCJI:

25.04.2007 Wojciech Staroń "Syberyjska lekcja", "Na chwilę"

09.05.2007 Katarzyna Maciejko-Kowalczyk "Benek Blues", "Odbicie", "Ćwiczenia Warsztatowe"

23.05.2007 Grzegorz Pacek "Jestem zły", "Ulica wapienna", "Idź do Luizy"

06.06.2007 Andrzej Fidyk "Kiniarze z Kalkuty"


PRZERWA WAKACYJNA
Kolejne pokazy od października
 
25 kwietnia:
Wojciech Staroń "Syberyjska lekcja", "Na chwilę"


Wojciech Staroń jest przede wszystkim utalentowanym operatorem (Nagroda Główna w konkursie polskim ubiegłorocznego Camerimage za "Plac Zbawiciela"), jednak jest także autorem kilku znakomicie przyjętych dokumentów. Staroń używa kamery jako narzędzia poznania, oba zaprezentowane filmy pokazują świat i miejsca, których nie zna, w które jednak próbuje wniknąć. Wielokrotnie nagradzana "Syberyjska lekcja" to jeden z tych filmów, w którym reżyser musiał "zainwestować samego siebie". Mody absolwent wydziału operatorskiego łódzkiej filmówki z kamerą, wyrusza w ślad za swoją żoną, która wyjeżdża w samo serce Syberii, by uczyć tam miejscowych potomków Polaków języka przodków. Drugi - "Na chwilę" pokazuje świat mazurskiej popegeerowskiej wioski, do której przyjeżdża z rodziną na wakacje, "na chwilę" właśnie. Ten wielokrotnie opisywany w gazetach i programach interwencyjnych świat pokazany jest z perspektywy swojego kilkuletniego syna, przez jego zabawy z miejscowymi dziećmi. Ciekawa perspektywa, piękny film.

9 maja:
Katarzyna Maciejko-Kowalczyk "Benek Blues", "Odbicie", "Ćwiczenia Warsztatowe"


Kiedy zagłębić się w metryczki najgłośniejszych filmów dokumentalnych ostatnich kilkunastu lat jedno nazwisko będzie pojawiać się tam częściej niż inne. Katarzyna Maciejko-Kowalczyk to jedna z najwybitniejszych polskich montażystek, która też kilka razy sama stanęła za kamerą. W jej ślady poszła też córka - Magdalena Kowalczyk, absolwentka szkoły Wajdy, dokumentalistka i montażystka. Zobaczymy najwybitniejszy film Katarzyny Maciejko-Kowalczyk - Benek Blues - zdobywcę m.in. Złotego Smoka na festiwalu w Krakowie w 2000 r., portret niezwykłego, przykutego do łóżka fotografa-amatora. "Odbicie" to film dyplomowy Magdaleny Kowalczyk, montowany przez matkę. "Ćwiczenia warsztatowe" powstałe ponad 20 lat temu klasyczne dzieło Marcela Łozińskiego o manipulacjach jakich może dokonać reżyser, stanowić będzie punkt wyjścia do dyskusji o sztuce montażu i etyki dokumentalisty.

23 maja:
Grzegorz Pacek "Jestem zły", "Ulica wapienna", "Idź do Luizy"


Grzegorz Pacek, który pracuje właśnie nad swoim debiutem fabularnym, rozgłos zyskał dzięki filmowi "Jestem zły" z 2000 r. Film ten z pogranicza eksperymentu opierał się na pomyśle autoprezentacji bohaterów. Reżyser wręczył grupie chłopców z warszawskich szmulek kamerę, z zadaniem sportretowania swojego najbliższego otoczenia. Efekt jest wstrząsający. Sukces filmu (Złoty Lajkonik na KFF w 2001 r.) zaowocował udziałem w projekcie realizowanym przez Pawła Łozińskiego "Nasz spis powszechny", w którym rachmistrzom towarzyszyli najwybitniejsi polscy dokumentaliści. Pacek zrealizował "Ulicę wapienną" o mieszkańcach biednej dzielnicy w Lublinie. "Idź do Luizy" to niezwykle interesujący dokument o stosunkach społecznych we współczesnej RPA, w którym przewodnikiem jest Polak, właściciel małej fabryki, beneficjent apartheidu. Film ten wielokrotnie pokazywany na festiwalach zyskał wiele nagród i duże uznanie publiczności.

6 czerwca:
Andrzej Fidyk "Kiniarze z Kalkuty"


Andrzej Fidyk to człowiek-instytucja w polskim dokumencie. Pracę nad własnymi filmami, portretującymi zazwyczaj egzotyczne kraje, przeplata z produkcją i opieką artystyczną nad filmami innych. Przez kilka lat był szefem dokumentu w TVP i choć wzbudzał kontrowersje, za jego kadencji pasmo dokumentalne nadawane było w tzw. "prime time". Jego pomysłem było emitowanie dokumentów kontrowersyjnych, które byłyby w stanie przyciągnąć szeroką widownię, sprawiało to, że ogólny poziom prezentowanych filmów nie był może najwyższy, ale jednocześnie udawało się "przemycić" także filmy wybitne. Zarzucano mu, że nie prezentuje dokumentów o wysokich walorach artystycznych wyrosłych z tradycji polskiej szkoły dokumentu. Jednak według Andrzeja Fidyka dokument musi tez dopasować się do rzeczywistości rynkowej, a między atrakcyjnością, a artyzmem nie ma sprzeczności. Pokażemy jeden z jego filmów zrealizowany w Indiach opowiadający o fenomenie tamtejszego przemysłu filmowego na przykładzie małego objazdowego kina. Film był wielokrotnie nagradzany na wielu międzynarodowych festiwalach filmowych, m.in. w Amsterdamie, San Francisco i Atenach.